|195| Alenna ze zbioru Werecat Story

Pojedliśmy, popiliśmy, ale czas wracać do pracy.

 

Na salę sądową zapraszam Kochie, która upodobała sobie nasz sąd i tym razem została oskarżona o popełnienie opowiadania pt. „Alenna” ze zbioru opowiadań Werecat Story.  

 

§ Pierwsze wrażenie

A. Adres

B. Grafika

Wcale nie takie pierwsze, bo całkiem niedawno, oceniałam już jedno opowiadanie Autorki

Nadal rozmieszczenie rozdziałów jest irytujące. Wchodząc w zakładkę „Alenna” wyświetla nam się cała lista rozdziałów, jeden pod drugim. Wchodząc w pojedynczy rozdział niby ukazuje nam się jeden na stronie, ale gdy klikam na dole strony „next” to przechodzi, albo do następnego rozdziału, albo wskakuje zupełnie inny z innego opowiadania. Definitywnie jest to wielki minus całego bloga.

SCREEN

 

§ Treść

A. Fabuła

Z założenia miał być to erotyk. No i był… W sumie, to poza lepszym lub gorszym erotyzmem nie było tam nic, absolutnie nic, co przyciągałoby uwagę. Opowiadanie zdaje się mieć chwiejną konstrukcję, zbudowaną naprędce, by móc umieścić sceny erotyczne, które tak bez powodu istnieć raczej nie mogły. Choć w sumie? Może jakby były tylko te sceny, to nie wiem czy opowiadanie nie byłoby bardziej interesujące i mniej irytujące.

Poznajemy jakąś tam elfkę, która przejawia wyraźne cechy merysuistyczne, no ale ok., czemu nie. W paradę wchodzi jej inny elf, wyraźnie napalony. No i co? I nic. Spodziewałam się albo ostrego rżnięcia, ewentualnie rozbudowanej, miękkiej erotyki, albo porządnej akcji przeplatanej pikantnymi scenami (takie „9 i pół tygodnia”). Ani jednego, ani drugiego nie uświadczyłam.

Bezimienna elfka spotyka bezimiennego elfa i się bzykają to tu to tam. Każdy akt zbliżenia jest poprzedzany jej stanowczymi protestami, ale w końcu i tak ulega. Najpierw w karczmie, potem w jakiejś jaskini, następnie gdzieś tam w lochach i na końcu w zamku. Poza karczmą i lochami to nie mam pojęcia jak się znaleźli w tych innych miejscach. Niby się przemieszczają, ale nie wiadomo po co. Niby ona ma jakąś misję, ale nie wiadomo jaką. Potem okazuje się, że elfka to jakaś księżna, która ucieka przez nagonką nasłaną na nią przez pasierba. I tu pojawia się drobny zgrzyt, albowiem mam dość silne wrażenie, że pomyliłaś „pasierba” z „siostrzeńcem” z tym, że właściwie to nie wiem, bo nie ma tego w tekście, poza drobna wzmianką o siostrze bohaterki, która to miała wychować tego „pasierba”. Dlatego zastanawiam się czy nie pomyliłaś nazw. Ogólnie pomieszanie z poplątaniem.

Załamanie czasoprzestrzeni, nagle są tu, potem tam, wszystko takie bez ładu i składu.

Logika też uciekła. Urzekła mnie scena z koniem. Bohaterka galopuje sobie radośnie w stronę nieznanego nam celu i WTEM koń staje, zatrzymuje się. Groźby, prośby i baty nie pomagają, bo koń stoi jak skamieniały. Co się okazuje? Że zwierze śpi! Jak to możliwe? Otóż dostał w nogę usypiającą strzałą. Jak dostał, tak stanął i zasnął. Padłam, mówiąc szczerze, a że zaśmiać się w głos nie mogłam, to zatkało mnie na chwil kilka. Wiem, droga Autorko, że zwykle jak koń śpi to na stojąco, ale na litość Allaha, przecież on został uśpiony, czyli jak każde inne stworzenie, powinien paść „plackiem” na ziemię!

Poza koniem w fabule nie działo się zupełnie nic.

Konkretną i godną uwagi scenę erotyczną znalazłam w rozdziale ósmym, która miała miejsce w jakimś gabinecie jakiegoś marszałka. To właściwie jedyna scena godna uwagi. Było w niej odpowiednie napięcie, przerywniki i opisy. Całość dobrze osadzona w czasie i przestrzeni z zacnym wykorzystaniem ściany.

B. Dialogi i Opisy

W tym punkcie też się Autorka nie popisała. Sucha wymiana zdań, jedna postać powiedziała to, druga tamto. Równie dobrze pierwsza mogła powiedzieć to co druga i odwrotnie. Nie było w nich żadnej cząsteczki życia, niczego, co świadczyłoby, że dany tekst powiedziała postać A i tylko ta postać wysławia się tak, a nie inaczej.

Dialogi tych dwojga, były nie do zniesienia. Ciągłe pyskówki, pokazywanie, kto ma lepszą cięta ripostę, jakieś „kochanie, skarbie”, a za chwilę lecą „suki i sukinsyny”.

Nie ma opisów. Nie wiem jak wyglądają bohaterowie, nie znam ich ruchów, odruchów, mimiki, ubioru, nic. Nie wiem, gdzie jadą i co widzą. Nie wiem, dlaczego znaleźli się w jaskini, nie wiem, dlaczego jechali po drodze. Właściwie, to opowiadanie prezentuje się jako zbiór kiepskich dialogów i takich sobie scen erotycznych.

Załamanie czasoprzestrzeni – w trzecim, bardzo krótkim rozdziale Elfka kopie Elfa, a w czwartym, rozbijają razem obóz…

C. Styl

Zwyczajny, wymagający konkretnego szlifu. Nie męczy, co jest wielkim plusem, ale nic nie wnosi. Czasem trochę mylisz pojęcia i określenia, źle konstruujesz niektóre zdania, z których wynika zupełnie coś przeciwnego niż to, co chciałaś przekazać.

D. Kreacja świata

Nic tam nie ma. Pustka. Nie wiem, gdzie się akcja dzieje, nie mam zielonego pojęcia, jak co wygląda, jaka jest pora roku, jaka temperatura. Zionie nicością z tego opowiadania, jest obdarte ze wszystkiego.

 

§ Bohaterowie

Bezimienna elfka – główna bohaterka, która jest piękna, twarda, sprytna, zacięta i w ogóle. Nie wiemy jak wygląda, jedyne określenie, jakie pada, to „jasna”. Cóż ta „jasność” oznacza? Nie wiem. A, i ma kształtne biodra. Jest przeirytująca. Niby chce być zgryźliwa i ponętna zarazem, ale jakoś jej to nie wychodzi.

Bezimienny elf – piękny, umięśniony, napalony, sprytny, napalony, zacięty i w ogóle napalony. Też bez twarzy, bez wyglądu, bez celu i konkretnego charakteru. No, ale jest napalony. To, że był złodziejem, dowiedziałam się ze wpisu na Ławie…

§ Poprawność

 „Na niewielkim podwyższeniu znajdowało się tam kilka loży.” – 1) bez „tam”. 2) loża to element teatru, sali widowiskowej, stadionu, ewentualnie duże klubu, ale nie karczmy. (1)

„Nowy przybysz zajął jedną z nich i rozsiadłszy się w niej, zdejmując płaszcz.” – jak już musisz „ą” i „ę” to poprawnie będzie: Nowy przybysz zajął jedną z nich i zdjąwszy płaszcz, rozsiadł się wygodnie” (1)

„Chwilę potem doniesiono mu butelkę wina i pieczoną kaczkę.” – niby dobrze, ale „przyniesiono” brzmi lepiej. (1)

„Jej oczy zwięzły się,” – co oczy zrobiły?! (3)

„Dlaczego tak właściwie nie chciałaś nocować w tej zapyziałej norze, jaką jawiło się tamto miasto?” – „jawić się” to inaczej „pokazywać”. Wyszło, że miasto pokazywało się karczmą (4)

„Leżeli nadzy w jaskini, otuleni jednym z koców i wsłuchiwali się w odgłosy ulewy na zewnątrz” – no dziwne, żeby ulewa była wewnątrz jaskini (5)

„Elfka na boku, a drow, delikatnie gładząc skórę na jej ramieniu, za nią.” – skóra z ramienia znajdowała się ZA elfką?! (5)

„- To może takiej? – zaczęła składać pocałunki coraz niżej, do jego brzucha” – na brzuchu (5)

„A teraz miał przemożną ochotę, by ją znaleźć i nauczyć ją, że nie należało go tak traktować.” – bez drugiego „ją” (6)

„ona sama wisiała za kajdany umocowane przy stropie.” – jak to jest „wisieć za kajdany”? (8) złe skróty myślowe

„One nawet nie były szybkie, mierzone i wykonane.” – czyli machał nim na prawo i lewo bez ładu i składu? (8)

„to elfy z gwardii jej książęcej mości, szpiedzy, mający na celu chronić władcę Quadarin, wyszukiwać i zabijać jego wrogów…” – no to jej czy jego? (8)

„przy pasie wisiał mu nie wyjęty krótki miecz,” – nie wyjęty skąd? (8)

„jak Cię wypuszczę zapewne walnie ci ambicja, by mnie uwalić” – 1) nie mówimy wielkimi literami. 2) walnie, żeby uwalić – masło maślane (8)

„Powiedzmy, że Cię wypuszczę. Powiedzmy, że po zadaniu kilku pytań. I czego wtedy będę mógł się po Tobie spodziewać co?” – w dialogach nie piszemy wielkiej litery, zwracając się do osoby (8)

§ Oryginalność

Napalony Elf, snujący się za Elfką, niewiadomo czemu i niewiadomo po co. Taniej by mu wyszło, gdyby przygruchał sobie jakąś „stacjonarną”, a nie latał za tamtą.

Niby niedostępna Elfka, która jedzie sobie gdzieś, niewiadomo czemu. Oczywiście wielka tajemnica w tle, tak tajemnicza, że chyba sama Autorka nie zna odpowiedzi i rozwiązania.

Za grosz oryginalności! Za grosz…

§ Podsumowanie

„Preludium” w porównaniu do „Alenny” wypada o wiele lepiej. To opowiadanie jest marne, nic nie wnosi. Czy można potraktować je jako wprawkę? Niby tak, ale do czego?

Skazuję Cię na DOŻYWOCIE. Brak opisów, bzdury, brak postaci, załamana czasoprzestrzeń, koń, nielogiczne zdania. Przed karą śmierci ratuje Cię scena erotyczna i nie męczący styl.

Wytyczne: po erotyki proszę zwrócić się do Przysięgłej Chiyo. Po opisy, akcję i logikę, polecam „Szmaragdowa Tablicę” (ocena 191). Idź i przemyśl to wszystko, masz na to całe życie.

Zamykam rozprawę.

Dziękuję za uwagę.

Ferhora